Ndjenja ime e ndaluar

Mund të thërras emrin tënd në ngjyra,

dhe në piano të pikturoj fytyrën tënde...

Nëse do ishe një ngjyrë, për mua do ishe ylber.

Ndjenja ime e ndaluar...

Dhe s’gënjej,

rima pafund do krijoja për ty,

sa madhështor dukesh në sytë e mi,

më ka tradhëtuar mendja ime...ndihmë!

Sa herë marr frymë, arratiset tek ti.

Sa herë marr frymë..

Ndjenja ime e pamundur,

që shpirtin ma gëzon vetëm për një çast,

por ç’njeri i humbur do isha,

pa momentin tim të lumtur,

pa frymëzimin tim të dashur.

Ndjenja ime e bukur...

E pamundura vuajtje e shpirtit,

por jo nuk tingëlloj cinike nëse them

vuajtje e ëmbel.

Njeriu rilind shumë herë në jetën e vet,

unë rilinda me ty.

E kush pyet për vuajtje,

kur unë mendoj për ty,

e buzëqesh me vete.

-Jonara Hoxha-