top of page

Galaksi

  • Gunga
  • Feb 18, 2019
  • 1 min read

Me thone qe s’jam aq e nderlikuar,

qe perendimet e diellit si kam qef veç une,

dhe meshkujt e hijshem bardhoshe,

mjekroshe e brune.

Qe dalin nga kenga e ne kenge perfundojne serish,

e ne endrra te duhet shume pune tu hysh,

qe neper rreziqe zemra u rreh,

dhe prekjen e tyre pa e pare e njeh.

Ata qe qeshin si hena,

e si hena dhe ata mengjesi i tremb,

i sjellin serish oret e vona,

por prane te njejtit yll kurre me s’i gjen.


E si nuk qenkam aq e nderlikuar,

kur kam diellin vete qe brenda meje jeton,

e sado ti lutem universit te uruar,

diell e hene dot bashke nuk i ben.


-Jonara Hoxha- 23/12/2017

Recent Posts

See All
Ndjenja ime e ndaluar

Mund të thërras emrin tënd në ngjyra, dhe në piano të pikturoj fytyrën tënde... Nëse do ishe një ngjyrë, për mua do ishe ylber. Ndjenja...

 
 
 
Humbje

Diafragma lëviz më shpejt se lumi në stuhi. Ëndrrave të pafat përpëlitet si krimb në shi. Shpresa tutje mori rrugën, iku u ngjit deri në...

 
 
 
Përtej gjithë gjërave

Përtej gjithë gjërave që ke kaluar, përtej gjithë gjërave që do kaloj, a mund të mbetemi puthja më e gjatë e njëri tjetrit, vetëm sot?...

 
 
 

Comments


+355676208083

©2018 by Gunga. Proudly created with Wix.com

bottom of page