Bel Ami

Unë refuzoj të jem Klotilda jote, Bel Ami!

Sepse dashuria që unë di të pranoj nuk është ajo që lëndon..

Di të pres, oh deri në vdekje,

deri sa kockat të mos njohin rini,

por, ke dëgjuar për dashurinë e vërtetë?

Ajo kërkon dy njerëz, zotëri!

Di të lutem, oh deri në ëndrra,

deri sa botën ta harroj,

dhe në dhé shti veten që ti të marrësh frymë,

por dorën duhet të ma japësh që unë ta shtrëngoj,

dashurinë, s’di ta jetoj si një faj a një krim.

Di të hesht, oh deri në lotë,

deri sa të harroj dhe emrin tim,

dhe të brohoras e duartrokas diçka të kotë,

e të eci në rrugë që nuk kanë kthim.

Di të ndryshoj, oh edhe fatin,

e ëndrrat që në zemër mbaj që në fëmijëri,

por, ti s’ke dëgjuar për dashurinë e vërtetë,

ajo kërkon dy njerëz, zotëri!

-Jonara Hoxha-